ایمنی اکتسابی یا اختصاصی از جهات بسیاری متفاوت با ایمنی ذاتی است، این نوع پاسخ ایمنی توسط گروه خاصی از سلول‌ها به نام  لنفوسیت شکل می‌گیرد که "اختصاصی برای هر آنتی‌ژن" عمل می‌کنند، پاسخ نیز دیرتر شکل می‌گیرد و می‌تواند خاطره ایمنی داشته باشد یعنی در دفعات بعدی برخورد با همان آنتی‌ژن، بسیار قوی‌تر و سریع‌تر عمل کند.

گیرنده‌های شناسائی کننده در سیستم ایمنی اکتسابی از قبل تعیین شده نیستند و در حین نمو هر لنفوسیت شکل می‌‌گیرند (با نوعی دستکاری در سطح DNA که بازآرائی ژنی نام دارد) و لذا گیرنده (شناساگر) برای هر لنفوسیت متفاوت با لنفوسیت دیگر شکل می‌گیرد. نتیجه اینکه هر لنفوسیت اختصاصی برای یک ملکول (یا آنتی‌ژنِ) متفاوت است و میلیون‌ها لنفوسیت، میلیون‌ها ملکول مختلف را شناسائی می‌کنند (شکل 2). به همین دلیل در مواجهه با آنتی‌ژن فقط تعدادی از لنفوسیت‌ها که بتوانند آن را شناسائی کنند فعال می‌شوند، این تعداد باید تکثیر شده و یک رده سلولی با تعداد کافی ایجاد نمایند.

از آنجا که شکل‌گیری گیرنده‌ها در کل ایمنی اکتسابی به گونه‌ای است که بالقوه می‌توانند هر ملکولی را شناسائی نمایند، باید در این سیستم نسبت به اجزاء بدن خود فرد تحمل یا تولرانس (tolerance) ایجاد شود تا مانع از تخریب خود بدن شود.

بنابراین سیستم ایمنی برای شناسائی عوامل مهاجم از دو روش اصلی استفاده می‌کند: در ایمنی ذاتی مجموعه گیرنده‌هائی که ژن معینی دارند بر علیه محرک‌های از قبل تعیین شده (میکربی) به کار می‌روند ولی در ایمنی اکتسابی مجموعه گیرنده‌هائی که به طور تصادفی (بر اساس بازآرائی ژنی) ایجاد شده‌اند و ممکن است بر علیه هر ساختار آنتی‌ژنی باشند (حتی اجزاء بدن خود ما) وظیفه شناسائی را بر عهده دارند. لذا نحوه شناسائی یکی از تفاوت‌های عمده بین ایمنی ذاتی و اکتسابی است.

سوالات:

• چه سلول‌هائی مسئول پاسخ ایمنی اکتسابی (یا اختصاصی) هستند؟   پاسخ
  
• تفاوت ایمنی اکتسابی و ایمنی اختصاصی از نظر شناسائی چیست؟   پاسخ
  
• "گیرنده شناسائی‌کننده آنتی‌ژن" در هر لنفوسیت از چه نظر با لنفوسیت‌های دیگر تفاوت دارد؟   پاسخ
  
• چه تفاوت‌های دیگری بین پاسخ ایمنی ذاتی و ایمنی اکتسابی دیده می‌شود؟   پاسخ
  
• چرا باید بدن ما در مقابل ایمنی اکتسابی تحمل (یا تولرانس) داشته باشد؟   پاسخ
  

• قبلی
• بعدی