سیستم ایمنی یا سیستم دفاعی بدن شامل مجموعه‌ای از سلول‌های در گردش و بافت‌ها و ملکول‌ها است که عملکرد هماهنگی با یکدیگر در محافظت بدن (در مقابل انواع میکروارگانیسم‌ها و خطرات دیگر) دارند. این مجموعه از نظر نحوه پاسخ‌دهی به عوامل مهاجم و عملکردشان، به دو دسته ایمنی ذاتی (یا دفاع ذاتی) و ایمنی اکتسابی (یا دفاع اختصاصی) تقسیم می‌شود.

ایمنی یا دفاع ذاتی به زبان ساده پاسخ‌های سریعی هستند که در مقابل محرک‌های معلوم و معین (که البته تعدادشان هم کم نیست) دیده می‌شود. این پاسخ‌ها از سدهای فیزیکی، شیمیائی و بیولوژیک بدن آغاز می‌شود و دارای ملکول‌های محلول و سلول‌های تخصص‌یافته و ملکول‌های شناسائی کننده است و نیز پاسخ‌های اجرائی است.

شناسائی و فعال شدن در این سیستم بر اساس محرک‌های از پیش تعیین شده (مثلا اجزاء مشخصی از پیکره میکرب‌ها) است و عملکردهای اجرائی آن سریع و وسیع الطیف بوده صرف نظر از برخوردهای قبلی که ممکن است فرد با عوامل مهاجم داشته باشد در همه وجود دارد؛ یعنی تغییر کیفی و کمی ناشی از دفعات مواجهه در آن مشهود نیست.

سلول‌های مهم و مشهور در ایمنی ذاتی شامل ماکروفاژها، نوتروفیل‌ها، سلول‌های دندریتیک و سلول‌های کشنده طبیعی یا (NK (natural killer هستند و از مکانیسم‌های مهم عملکرد در ایمنی ذاتی می‌توان بیگانه‌خواری (یا فاگوسیتوز)، آزاد کردن واسطه‌های التهابی، فعال شدن مجموعه کمپلمان، ساخت پروتئین‌های فاز حاد، سایتوکاین‌ها و کموکاین‌ها را نام برد که در بخشهای بعدی مختصرا توضیح داده خواهند شد.

سوالات:

• وظیفه اصلی سیستم ایمنی چیست؟    پاسخ
• دو دسته اصلی پاسخ‌های سیستم ایمنی را نام ببرید.    پاسخ
• ایمنی ذاتی را تعریف کنید.    پاسخ
  
• شناسائی در ایمنی ذاتی چگونه است؟    پاسخ
  
• چند نمونه از سلول‌های مهم و مشهور ایمنی ذاتی کدامند؟    پاسخ
  

• قبلی
• بعدی